بمب صوتی، بمبی است که از مواد منفجره کمتری نسبت به بمبهای دیگر ساخته شدهاست و ویژگیاش ایجاد صدای زیاد است؛ ولی در فاصله کم میتواند کشنده باشد. کاربرد آن در ایجاد رعب و وحشت است.
برنامه هستهای ایران در سال 1353 با تأسیس سازمان انرژی اتمی ایران و امضای قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر شکل جدی به خود گرفت. ایران در سال 1958، به عضویت آژانس بینالمللی انرژی اتمی (I.A.E.A) درآمده بود و در سال 1968، پیمان عدم تکثیر سلاحهای هستهای (N.P.T) را امضا کرده و در سال 1970 آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساندهبود. [1]
در سال 2002 میلادی، سازمان مجاهدین خلق ایران در حال ساخت بودن دو مرکز هستهای جدید در ایران را که طبق قرارداد پادمان[2]، ایران وظیفهای برای افشای آنها نداشت، فاش کرد.[3] و پس از آن در دستور کار آژانس بینالمللی انرژی اتمی و شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفته و به بروز بحرانهایی در روابط ایران و جامعه بینالمللی منجر شد.
در تاریخ 9 فوریه? سال 2003 میلادی محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیه? سوخت هستهای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاههای هستهای ایران داد و در آوریل سال 2006 محمود احمدینژاد رئیسجمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنیسازی اورانیوم به میزان 3?5 درصد شدهاست. در تاریخ 26 بهمن 1390 ( 15 فوریه 2012 ) ایران از ساخت میله سوخت هستهای 20 درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی 5 مگا واتی تهران خبر داد.
بنا به گفته خبرگزاری رویترز، پس از گذشت 3 دهه از انقلاب 1357 ایران، بسیاری از ایرانیان، بهخصوص جوانان، علاقهشان به انقلاب اسلامی را از دست دادهاند اما برنامهی هستهای کشورشان همچنان برایشان غروربرانگیز است.[4]
طبق گزارش نیویورک تایمز آمریکا و اسرائیل آزمایشهایی در مرکز هستهای دیمونا برای خرابکاری در مسیر تلاشهای ایران برای ساخت بمب انجام دادند[5] ایران بارها اذعان کرده که رویکرد تقابل با برنامه اتمی این کشور به نتیجه نمیرسد و کشورهای غربی باید توانایی اتمی ایران را بپذیرد.[6]
ایران در سال 1958، به عضویت آژانس بینالمللی انرژی اتمی (I.A.E.A) درآمد و در سال 1968، پیمان عدم تکثیر سلاحهای هستهای (N.P.T) را امضا کرد و در سال 1970، آن را در مجلس شورای ملی به تصویب رساند.[7]
استفاده از انرژی هستهای در دوران سلطنت محمدرضا شاه پهلوی مطرح شد و با ایجاد سازمان انرژی اتمی ایران آغاز پروژه راکتور اتمی بوشهر و مشارکت مالی ایران در طرحهای فناوری سوخت اتمی فرانسه شروع شد.
برنامه ایران در سال 1974 این بود که در عرض بیست سال، چرخه کامل سوخت را بومی کرده و بیست و سه هزار مگاوات برق را از طریق 22 نیروگاه هستهای تامین نماید.[1]
قرارداد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر در تاریخ آذر/دی 1353 (نوامبر 1974) منعقد و کار به وسیله شرکت آلمانی کرافت ورک اونیون (به آلمانی: (Kraftwerk Union AG (KWU ) (یکی از شرکتهای تابعه شرکت زیمنیس و ای ای جی بود) آغاز شد، محل ساخت آن در تاریخ اردیبهشت/خرداد 1354(May 1975) در 18 کیلومتری جنوب بندر بوشهر بین دو روستای هلیله و بندرگاه انتخاب شده، در تاریخ تیر/مرداد 1354 (ژوئیه 1975) کار ساختمانی آن آغاز شد و در 14 تیر 1355 (4 ژوئیه 1976) قرارداد فی مابین به امضای نهایی رسید.
در تاریخ 18 دی ماه 1373 قرارداد تکمیل و راهاندازی واحد یک نیروگاه اتمی بوشهر به صورت مشارکتی بین ایران و روسیه منعقد گردید و در مرداد 1377 بار دیگر این قرارداد مورد بازبینی کلی قرار گرفت و ساخت نیروگاه به صورت کلید در دست به شرکت Atom Stroy Export روسیه محول شد و قرار بود تا آغاز سال 2000 به پایان برسد. این موعد نزدیک به 10 سال است که به طور مداوم و به دلایل مختلف به تاخیر میافتد. بنا به گفته مقامات رسمی ایران قرار بود این نیروگاه در میانه سال 2009 به بهره برداری صنعتی برسد.[8]
آمریکا در سال 1967، اولین رآکتور تحقیقاتی 5 مگاواتی آب سبک را به ایران فروخت و شرکت آمریکایی (AMF)، این رآکتور را در دانشگاه تهران نصب و راهاندازی کرد.[9] در این راستا، راکتور 5 مگاواتی دانشگاه تهران در امیرآباد توسط آمریکائیان تاسیس گردید.
در سال 1353، محمدرضا پهلوی، سازمان انرژی اتمی ایران (A.F.O.I) را تأسیس کرد و دکتر اعتماد، به ریاست آن منصوب شد.[10]
در سال1357 با پیروزی انقلاب، عملیات ساخت این نیروگاهها از جانب کشورهای غربی متوقف، و در طول جنگ ایران و عراق تاسیسات موجود چندین بار مورد حمله هوایی عراق قرار گرفت، که در اثر آن آسیبهایی به تجهیزات و ساختمانهای موجود وارد شد.
بعد از روی کار آمدن ولادیمیر پوتین وی تلاش کرد سیاست مستقلی از آمریکا برای کشورش تدارک ببیند. از این رو درصدد برقراری مجدد رابطه با کشورهایی برآمد که روسیه سالها از آنها فاصله گرفته بود. از این رو بعد برقراری مجدد روابط دیپلماتیک با ایران، روسیه به همکاری در پروژههای عمرانی ایران علاقمند شد که یکی از مهمترین آنها نیروگاه بوشهر بود و پوتین دستور به همکاری برای ادامه ساخت نیروگاه اتمی بوشهر را صادر کرد. این پروژه اساس همکاریهای در حوزه انرژی ایران و روسیه را تشکیل داد.[11]
در اوت 2002 " گروهی از مخالفین خارج از کشور حکومت معروف به شورای ملی مقاومت ایران اقدام به انتشار گزارشی نمود که در آن از وجود تاسیسات غنیسازی نطنز و آب سنگین اراک اطلاعاتی منتشر شده بود.[12] با آنکه نخستین بار این گروه خبر فعالیت پنهانی مراکز هستهای ایران را به جهان مخابره کرد، نیویورک تایمز مینویسد که تلاشهای سرویسهای اطلاعاتی آمریکا، انگلیس، و اسراییل منجر به کشف این مرکز در سال 2002 شد که بعدها این خبر به گروه ناراضی ایرانی درز کرد.[13]
ایران و سلاحهای کشتار جمعی یکی از موضوعاتی بوده که همواره از علل اختلاف و درگیری جمهوری اسلامی ایران با برخی دولتهای غربی بوده است. دولت ایران از سوی کشورهای غربی مکرراً متهم به تلاش برای تولید تسلیحات میکروبی، شیمیایی و هستهای میشود. دولت ایران ضمن یاد آوری اینکه در جنگ با عراق با وجود آنکه بزرگترین قربانی تسلیحات شیمایی عراق بود، متقابلاً از این تسلیحات استفاده نکردهاست، این اتهام را رد میکند. همچنین آیتالله خامنهای رهبر ایران تولید سلاحهای کشتار جمعی را حرام شرعی دانستهاست.
محتویات |
به گفته اسدالله علم، شاه ایران همواره (بطور پنهانی) خواهان دستیابی کشورش به تسلیحات هستهای جهت تجهیز نمودن ایران به سپر دفاعی در منطقه بود.[1][2] محمدرضا پهلوی در سال 1975 گفته بود که ایران رسماً قصد ساخت تسلیحات هستهای را ندارد، اما چنانچه کشورهای منطقه اقدام به ساختن آن کنند، تصمیم خود را ممکن است عوض کند.[2]
در سالهای اول انقلاب سال 57، به دکتر فریدون فشارکی، که از مقامات و اساتید اقتصاد بود، دستوراتی داده شد که به محمد بهشتی، که در آن زمان یکی از مشاورین آیتالله خمینی بود، نسبت داده شدهاست:
« | وظیفه شماست که بمب اتمی را برای حزب جمهوری اسلامی بسازید.[3][4][5] | » |
فشارکی، از این کار امتناع و به آمریکا رفت.[6] سخنان مشابهی (خطاب به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال 1988) نیز به هاشمی رفسنجانی نسبت داده شده است.[7][8][9]
در سپتامبر سال 1985، وزرای خارجه ایران، سوریه و لیبی اعلام کردند که کشورهایشان بمنظور مقابله با اسرائیل بایستی تسلیحات هستهای تولید کنند.[10][11] و در سالهای بعد از جنگ ایران و عراق گزارشهای منتشر گشت که حاکی از همکاریهای ایران و کره شمالی برای تحصیل فناوری تسلیحات هستهای بودند.[12]
با اینحال بسیاری از مراجع و رهبران ایران، اتهامات فوق را مردود دانسته، و تولید اینگونه سلاحها را مغایر با اسلام دانستهاند.
آیتالله خامنهای رهبر جمهوری اسلامی ایران بارها این موضوع را رد کردهاست. او در تاریخ 30 مرداد سال 1385 چنین گفتهاست[13] :
« | شما میبینید دشمنان دنیای اسلام چه فشاری بر روی مسئله انرژی هستهای در ایران دارند. آنها میدانند که ما دنبال بمب اتم نیستیم. آنها از پیشرفت علم در این کشور، از پیشرفت فناوری در یک کشور اسلامی ناراحتند. | » |
همچنین در تاریخ 13 سپتامبر سال 2004 میلادی بر پایه? گفته? سخنگوی وقت وزارت امور خارجه? ایران حمیدرضا آصفی، آیتالله خامنهای فتوایی علیه استفاده از سلاحهای هستهای صادر کردهاست.[14]
رهبر جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 1 فروردین سال 1384 پیرامون ترس دشمنان ایران از شکلگیری ایران قدرتمند و بهانهقرار دادن تلاش ایران برای دستیابی به صلاح هستهای در سخنرانی تبریک عید نوروز، چنین گفت[15]:
« | خود آنها بخوبی میدانند که ماجرای ساخت سلاح هستهیی یک افسانهاست و هیچ واقعیتی ندارد. مسأله? آنها این نیست؛ مسأله? آنها این است که از شکل گرفتن یک ایران قدرتمند و پیشرفته نگرانند... امروز مسأله? انرژی هستهیی بهانه? تهدیدهای آمریکاست. ابرقدرت، شأن خود را در تهدید کردن میداند.... امروز بهانه? تهدید آنها انرژی هستهیی است. این هم که نباشد، بهانه? دیگری مطرح میکنند. | » |
آمریکا، اتحادیه اروپا، و اسرائیل برآنند که ایران با «کمک مخفیانه» منابع پاکستانی موفق به ساخت مراکز لازم برای تولید سوخت هستهای از جمله غنیسازی اورانیوم شد. ایران البته تا سال 2002 فعالیتهای هستهای خود را به آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارش نکرده بود، که باعث برانگیخته شدن شکهای بسیاری گردید.[18]
به دلیل سیاستهای تهدیدآمیز (همانند علیه اسرائیل[19])، و به دلیل امکان استفاده دوگانه از این فنآوری در تولید تسلیحات هستهای، ایران مورد اعتراض کشورهای دیگر بویژه دیگر اعضای آژانس بینالمللی انرژی اتمی که ایران نیز عضوی از آن میباشد قرار گرفت و ناچار به بازرسیهای این سازمان تن در داد. ایران این ادعا را رد میکند و میگوید تمام برنامه هستهای ایران داخلی و بر مبنایی بنیادی میباشد که بطور اصولی و با طرح استقلال کامل فناوری هستهای از بدو انقلاب اسلامی بازسازی و اجراء شدهاست.
اگر چه ایران از دیدگاه قوانین آژانس بین المللی انرژی اتمی و همچنین از نقطه نظر پیماننامه منع گسترش سلاحهای هستهای حق تحقیق و استفاده صلحآمیز از فنآوری هستهای را دارد، کشورهای غربی به رهبری آمریکا[نیازمند منبع] تلاش پیگیری را آغاز کردهاند که ایران را برای همیشه از هرگونه استفاه از فناوری انرژی هستهای منع کنند.[نیازمند منبع] تحریمهای شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران بر اساس اصل 42 فصل هفتم منشور سازمان ملل است که برای مبارزه با کشورهای تهدید کننده صلح وضع گردیده.[20][پیوند مرده] ایران بارها نابودی اسرائیل را پیشبینی کردهاست، که اسرائیل از آنها به عنوان «تهدید» علیه خود یاد میکند[21][22] ولی مقامات ایران میگویند که ایران خواستار حذف اسرائیل از طریق حمله به این کشور نیست و این روش را اسلامی و معقول نمیداند، بلکه به دنبال حذف رژیم اسرائیل از طریق یک همهپرسی مسالمتآمیز و دموکراتیک در کل سرزمینهای اشغالی و با حضور آوارگان فلسطینی است[23]. بر طبق اظهارنظر آژانس دفاع موشکی آمریکا (MDA) پس از پرتاب موفقیتآمیز موشکهای شهاب 3، سفیر امید و کاوشگر 3 ایران به فناوری پرتاب موشکهای حامل سلاحهای کشتار جمعی نیز دست یافته است.[24]
در ژوئیه 2008، ایران اعلام کرد که جنگ افزار خوشهای میسازد.[25] برخی از محافل این نوع جنگ افزار را نوعی سلاح کشتار جمعی میدانند[25][26]. در این رابطه 60 کشور جهان عضو کنوانسیون بینالمللی مهمات خوشهای هستند و 107 کشور پیش نویس آن را در ماه مه 2008 امضا کردند. هیچ یک از کشورهای ایران، اسرائیل، آمریکا، روسیه، هند، پاکستان، برزیل و چین که مجهز به این نوع جنگ افزارند و برخی از آنها تولیدکنندگان و استفادهکنندگان اصلی مهمات خوشهای محسوب میشوند، پیش نویس این پیمان را امضا نکرده اند.
بان کیمون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در کنفرانس سلاحهای هستهای سازمان ملل در مکزیکو سیتی که شصت و دومین کنفرانس سالانه از این نوع محسوب میشد بیان کرد که تا تاریخ 9 سپتامبر 2009 حدود 20?000 بمب اتمی در جهان ساخته شده است.[2]
کشورهای دارای حق وتو (انگلستان، فرانسه، روسیه، امریکا، چین) به علاوه کشورهای هند، پاکستان، اسرائیل و کره شمالی تا کنون به فن آوری این جنگ افزار دست یافته اند.[3]
استفاده از سلاحهای اتمی به دلیل اثرات و ویژگیهای خاصی بوده که سایر جنگ افزارها چنین قابلیتی ندارند از جمله:
البته با وجود این قابلیتها کشورها ودولتهای دارنده سلاح هستهای با مشکلاتی رو به رو اند به شرح زیر:
اولین نشانه یک حمله اتمی نور خیره کننده آن است که مقداری از خورشید درخشنده تر است و مانند فلاش عکاسی یا صاعقه است و نگاه کردن به آن حتی چند ثانیه میتواند انسان را نابینا کند
این تشعشعات بسیار خطرناک و به محض انفجار بمب در تمام نقاط پخش میشود که شامل چهار دستهاند:
این ذره برد و قدرت نفوذ کمتری نسبت به سایر ذرات دارد و توسط یک ورق کاغذ یا پارچه یا پوست انسان متوقف میشود.
این ذره از ذرات آلفا قدرت نفوذ بیشتری دارد ولی دارای برد کمتری میباشد و توسط یک صفحه فلزی با ضخامت بیش از سه میلیمتر متوقف میشود.
این اشعه مانند امواج رادیویی دارای برد بسیار زیادی میباشد، قدرت نفوذ و تخریب این اشعه بسیارزیاد است. یک لایه 15سانتیمتری بتن یا یک لایه 20 سانتیمتری خاک فقط نیمی از این اشعه را میگیرد و همان نیمی دیگر اثرات زیانبار خود را بر جای میگذارد.
نوترون نیز مانند گاما هم بسیار زیانبار است هم دارای برد بسیار زیادی میباشد و قدرت نفوذ و تخریب بسیار زیادی دارد با این تفاوت که نوترون ذره است و گاما اشعه. اثر تخریبی آن در موجودات زنده بیشتر است تا اشیاء.
جنگافزار هستهای سلاحهایی هستند که در آنها از انرژی حاصل از شکافت یا همجوشی هستهای برای تخریب و کشتار استفاده میشود.
این سلاحها در طول تاریخ تنها 2 بار توسط آمریکا مورد استفاده قرار گرفت.
بمب اتمی نام رایج وسایل انفجاری است که در آنها از انرژی آزاد شده در فرآیند شکافت هستهای، یا گداخت هستهای برای تخریب استفاده میشود. بمبهای اتمی که برمبنای گداخت کار میکنند نسل نوین بمب اتمی هستند و قدرتی بسیار بیشتر از بمبهای شکافتی دارند. مبنای آزاد شدن انرژی در هر دو نوع بمب اتمی تبدیل ماده به انرژی (E = mc2)است اما در بمبهای گداختی جرم بیشتری از ماده به انرژی تبدیل میشود. نخستین بمب اتمی که بمبی پلوتونیومی(از نوع شکافتی) بود در سال 1945م در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیه? 1945م در صحرای آلاموگوردو در نیو مکزیکوی آمریکا آزمایش شد. آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی (شکافتی-اورانیومی در هیروشیما وشکافتی - پلوتونیومی در ناگازاکی) استفاده نظامی کردهاست. شوروی در سال 1949 دارای بمب اتمی شد.
اختراع این سلاح، ریشه طولانی در تاریخ علم فیزیک و شیمی دارد اما استفاده از دانش به دست آمده، برای ساخت بمب اتمی بیشتر به روبرت اوپنهایمر و ادوارد تلر نسبت داده میشود.
اولین تلاشها در جهت ساخت بمب اتمی در آلمان نازی آغاز گشت. در این دوران، شیمیدانی به نام پل هارتک از اساتید دانشگاه هامبورگ به توان بالقوه نیروی اتمی برای کاربردهای نظامی پی برد. وی در 24 فوریه 1939 امکان استفاده از انرژی هستهای به عنوان یک سلاح با توان تخریبی نا محدود را طی نامهای به وزارت جنگ در برلین اطلاع داد. بهدنبال این امر گروهی برای تحقیق در این رابطه تشکیل شد و وارنرهایزنبرگ فیزیکدان برجسته آلمانی به طور غیر رسمی سرپرست تیم تحقیقاتی آلمان برای ساخت بمب هستهای گشت.
در همین زمان، آلبرت انیشتین طی نامه معروف خود به روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا خطر دستیابی آلمان به تولید بمب اتمی را گوشزد کرد. متعاقب این اخطار روزولت دستور ایجاد پروژه منهتن با هدف تحقیق در این رابطه و تولید بمب اتمی را با همکاری کشور انگلستان صادر کرد. برای این پروژه تأسیساتی در لوس آلاموس در ایالت نیومکزیکو، اوک ریج ایالت تنسی و همفورد ایالت واشنگتن به کار گرفته شدند و تیمی از برجستهترین دانشمندان آن دوران به استخدام این پروژه در آمدند. محققان آلمانی موفق به تولید بمب اتمی نشدند. اگرچه ادعاهایی در زمینه آزمایش نوعی ابزار هستهای توسط نازیها پیش از پایان جنگ جهانی دوم مطرح شده است[1]. اما تیم آمریکایی به سرپرستی فیزیکدان برجسته، جی آر اوپنهایمر موفق به ساخت عملی اولین بمب هستهای شد که در 16 جولای 1945 در ناحیهای موسوم به ترینیتی در نیومکزیکو آزمایش شد.
به فاصله کوتاهی در 6 آگوست 1945، بمب افکن اسکادران 509 نیروی هوایی آمریکا موسوم به Enola Gay(که اکنون در موزهای در واشنگتن نگهداری میشود)، از پایگاهی در جنوب اقیانوس آرام به پرواز در آمد و در ساعت 8:15 دقیقه به وقت محلی، بمب موسوم به پسر کوچک را بر شهر هیروشیما منفجر ساخت. این بمب که در طراحی آن از 64 کیلوگرم اورانیوم استفاده شده بود، از ارتفاع 9600 متری رها شد و در ارتفاع 580 متری سطح زمین با شدتی معادل با انفجار 15 هزار تن TNT منفجر شد. مجموع تلفات اولیه و کشته شدگان ناشی از عوارض این انفجار را بالغ بر 140000 نفر تخمین میزنند. سه روز بعد در 9 آگوست انفجار بمب مرد چاق در شهر ناگازاکی موجب مرگ 74000 نفر دیگر شد. این بمب که از پلوتونیوم به عنوان ماده شکافت پذیر استفاده میکرد، انفجاری به شدت 21 کیلوتن TNT ایجاد کرد. بمب دیگری نیز در پروژه منهتن تولید شده بود که هرگز از آن استفاده نشد.
پس از پایان جنگ دوم جهانی دانشمندان در آمریکا به تحقیق در رابطه با تسلیحات هستهای ادامه دادند. اگرچه این تصور وجود داشت که هیچ کشوری دیگری در دنیا نمیتواند تا پیش از سال 1955 به فناوری ساخت سلاح هستهای دست یابد، اما کلاوس فیوکس یکی از فیزیکدانان آلمانی که در رابطه با مواد فوق انفجاری (High Explosive) با تیم اوپنهایمر همکاری میکرد، طرحها و جزئیات طراحی بمب آزمایش شده در ترینیتی را در اختیار جاسوسان شوروی قرار داد. به این ترتیب در 29 آگوست 1949 اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی اولین آزمایش اتمی خود را با موفقیت انجام داد و غرب را در وحشت فرو برد. این انفجار اثر زیادی در تسریع جنگ سرد گذارد و موجب ایجاد رقابت تسلیحاتی بین آمریکا و شوروی گردید.
پس از آن ایالات متحده جهت حفظ برتری تسلیحاتی خود، تحقیق در رابطه با ساخت بمب گداختی(یا هیدروژنی) یا به عبارت دقیقتر، تسلیحات گرما-هستهای (Termo- Nuclear) را آغاز کرد.پیش از این اوپنهایمر به دلیل اتخاذ مواضعی علیه ساخت تسلیحات هستهای از سرپرستی پروژه کنار گذارده شد و ادوارد تلر هدایت عملی پروژه ساخت بمب هیدروژنی را برعهده گرفت. نخستین آزمایش یک وسیله گرما-هستهای با اسم رمز مایک در نوامبر سال 1952 در جزیره کوچکی به نام الوگالب در مجاورت انی وتاک در جزایر مارشال انجام شد.وزن تجهیزات به کار رفته در این انفجار شامل دستگاههای تبرید به بیش از 65 تن میرسید. از آنجایی که در این سیستم مستقیما از ایزوتوپهای دوتریوم و تریتیوم مایع استفاده میشد، به آن لقب بمب خیس(wet bomb) داده بودند .پیش بینی میشد که قدرت این انفجار معادل یک یا دو مگاتن تی ان تی باشد. اما برخلاف انتظار شدت انفجار معادل 10?4 مگاتن تی ان تی بود. نتایج انفجار بسیار هراسناک بود. قطر گوی آتشین حاصل از این انفجار به 5 کیلومتر رسید. جزیره الوگالب تقریباً تبخیر شد و حفرهای به عمق 800 متر و شعاع دهانه 3 کیلومتر برجای ماند.
ساخت این نوع بمب اتمی بسیار ساده میباشد و تنها به مقدار کافی اورانیوم با خلوص مناسب که به روش مناسبی قالب گیری شده باشد (فرم نیم کروی)احتیاج دارد. در این روش اورانیوم قالب گیری شده توسط تفنگ سادهای مورد هدف قرار میگیرد. این تفنگ مانند تفنگ جنگی بسیار سادهای میباشد که تنها با باروت و یا هر چیز قابل انفجار دیگری پرشده و گلوله آن تنها اورانیوم غنی شده میباشد.برخورد دو قطعه اورانیوم باعث انفجار هستهای میشود.بعلت اینکه دو قطعه اورانیوم همدیگر را دفع میکنند روش قالب گیری نیم کروی مهمترین بخش این کار میباشد.
بمب لولهای (به انگلیسی: Pipebomb) نوعی بمب دستی بسیار ساده و در عین حال قدرتمند است که به نوعی شناسنامه برای آنارشیستهای جهان تبدیل شدهاست. این بمب در حقیقت یک سلاح ضد نفر با قدرت پرتاب ترکش با سرعت بالا است و بسته به اندازه آن و نوع مواد منفجره بکار رفته در آن، قدرتی بین یک نارنجک دستی تا یک گلوله توپ جنگی دارد.
این یک نوشتار خُرد نظامی پیرامون جنگافزار است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
مهمات خوشهای به انواع وسایل انفجاری گفته میشود که در اثر یک انفجار اولیه تعداد زیادی مهمات کوچکتر را در منطقه انفجار پخش میکنند تا با فاصله زمانی پس از انفجار اول منفجر شوند. هدف اصلی از کاربرد مهمات خوشهای که در طول جنگ جهانی دوم ساخته شدند افزودن به شعاع تأثیر بمب و جلوگیری از پیشروی نظامی است. در بمب معمولی فقط ناحیه نزدیک به محل انفجار تخریب میشود ولی مهمات خوشهای با پراکندن تعداد زیادی از بمبهای کوچکتر بر منطقه وسیعتری تأثیر میگذارند. مهمات خوشهای به صورت بمب خوشهای، گلوله توپ خوشهای و کلاهک موشک خوشهای ساخته شده است. مهمات خوشهای برای زدن هدفهای مختلف طرح میشود. برخی برای تخریب، برخی برای کشتن و زخمی کردن نفرات و برخی برای نفوذ به زره طرح شدهاند. بیشتر مهمات خوشهای امروز برای ترکیبی از این کاربردها ساخته میشوند.
اگرچه سازمانهای مختلف بینالمللی مانند صلیب سرخ و سازمان ملل با کاربرد اینگونه مهمات مخالفت کردهاند هنوز قانونی بینالمللی برای ممنوعیت مهمات خوشهای به تصویب نرسیده است.
محتویات |
اولین بمب خوشهای German SD-2 یا Sprengbombe Dickwandig 2 kg که عموما به نام بمبهای پروانهای شناخته میشدند این بمبها در طول جنگ جهانی دوم برای هدف قرار دادن شهروندان و تجهیزات نظامی بکار برده شدند . تکنولوژی ساخت بمبهای خوشهای توسط آمریکا، روسیه و ایتالیا گسترش پیدا کرد . آمریکا بمب M41 20 lbs رو از 6 تا 25 بمب با فیوز (چاشنی)های بسیار حساس و نزدیک به هم که با سیم بهم متصل بودند ساخت .
در حال حاضر بمبهای خوشهای به عنوان بمبهای هوایی استاندارد بعضی از کشورها بکار میرود، در انواع مدلها و توسط 34 کشور دنیا تولید و در 23 توپخانه با قوانین مشابه دهها سال است که استفاده میشود
مخالفان استفاده از بمبهای خوشهای بدلیل اینکه بعضی از بمبهای کوچکتر عمل نمیکنند و مانند مین میشوند استفاده از آنها را غیر اخلاقی میدانند.
کشورهایی که تحت تاثیر مهمات خوشهای بوده اند شامل :
پس از انجام مذاکراتی در اسلو، پایتخت نروژ، بیش از 100 کشور در مورد پیمانی که 2 روز به طول می انجامد به توافق رسیدند که براساس آن استفاده از بمبهای خوشهای فعلی ممنوع شود اما کشور هایی که سازنده اصلی و بزرگترین تولید کنندگان بمبهای خوشهای هستند مانند آمریکا و چین این پیمان را امضا نکرده و با این اقدام استفاده از بمب را ننگ آور شمردند . با این وجود این پیمان استفاده از بمبهای خوشهای را کاملا ممنوع نکرده و اجازه تولید بمبهای با دقت بیشتر را میدهد. یکی از مزایای این توافق منع تولید بمبهای خوشهای فعلی و امکان پاکسازی مناطقی که در آنها از بمبهای خوشهای استفاده شده را میدهد (همانند عراق).
آشنایی با هیولای تانک بر OSHKOSH-M1070
اگر نتوانستید گوشه چشمهای خود را بکشید و چشمهانتان را تقریبا 90 درصد ببندید ، مثل چشمهای ژاپنی ها
حالا دوباره امتحان کنید این بار حتما موفق می شوید متن لاتین را بخوانید
ژاپنی ها از این سیستم رمز بندی در جنگ جهانی دوم استفاده می کردند.و هیچ کس غیر خودشان از نوشته هایشان سر در نمی آوردند