سلام

بعد از این دلم میخواد فقط واسه عشق واقعیم بنویسم, البته با کمک شما عزیزان.

کلمه «فتوگرافی» که در فارسی آن را عکاسی می‌خوانیم، از ترکیب دو لغت یونانی ((φωτογραφ?α (fotografia) پدید آمده‌است. فتو از کلمه "Phos" به معنای نور و گرافی از لغت "Graphi" به معنای نگارش؛ یعنی نوشتن با نور.

عکاسی به مفهومی که ما امروزه با آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده‌است، بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان ها است. آغاز آن به سال 1727 میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ  در مقابل نور، تیره می‌شوند. در دهه 1830 یک فرانسوی به نام لویی واگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر، می‌توان از یک ورقه مسی پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، استفاده کرد.

پیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد. اتاق تاریک را در قرن 11 میلادی فردی مصری به نام حسن بن هیثم ساخت که در اروپا به آن کامرا آسکورا می گفتند. در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره. هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یافت.بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچک‌تر تبدیل شد به دوربین عکاسی. یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویرباز تابش یافته ثبت و ضبط شوند.

نخستین باریک دانشمند فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیس (joseph Nicephore Niepce) در سال 1822 میلادی موفق به ثبت اولین عکس تاریخ شد(از یک مزرعه). او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تارک از جلوی پنجره تصویر پشت بام را ثبت کرد در آن زمان صفحه عکس به مدت 8 ساعت تحت تابش نور آفتاب قرار داشت.

در سال 1840 میلادی یک انگلیسی به نام فاکس تالبوت با اختراع صفحات نگاتیو که می‌شد از روی آن بارها تصویر پوزیتیو چاپ کرد. گام بزرگی در پیشرفت عکاسی برداشت. این اختراع هنوز پایه واساس فیلمهای عکاسی جدید است.

عکاسی در ایران

3 سال پس از پیدایش عکاسی این هنر-صنعت در دسامبر 1842 به ایران وارد شد. ناصر الدین شاه به این فن علاقه فراوانی داشت و خود نیز عکاسی می‌کرد.البته هنوز آن زمان به سلطنت نرسیده بود.

ناصر الدین شاه را از جمله اولین عکاسان ایرانی می دانند. آنچه از یادداشت های شخصی او به دست آمده نشانگر آن است که وی با روش های علمی و فنی عکاسی و طرز کار دوربین های مختلف آشنا بوده و اغلب ، از دوربین های بزرگ با سه پایه استفاده می کرده است .

قدیمی ترین عکس های ناصر الدین شاه عبارتست از پرتره ای که از خودش گرفته و پرتره ای تمام رخ ازمادرش. با توجه به قدیمی ترین عکس های موجود درآلبوم کاخ گلستان، می توان نتیجه گرفت که در آن زمان در باریان خود عکاسان چیره دستی بوده اند؛ برای نمونه آقا رضا از پیشخدمتان مخصوص شاه که عکاسی را در دارالفنون فرا گرفته بود، به مقام نخستین عکاس باشی دربار منصوب رسید.