در ترکیباتی که دارای گروه عاملی کربونیل هستند ، اگر گروه کربونیل با اتمهای هیدروژن یا گروههای آلکیل استخلاف شده باشد ، آلدهید (RCHO) یا کتون (RCOR) نامیده می شوند . شیمی این ترکیبات ، در واقع شیمی گروه عاملی کربونیل است . شناسایی این ترکیبات به وسیله واکنشهای مشخصه گروه عاملی کربونیل امکان پذیر است .
برای شناسایی آلدهیدها و کتون ها آزمونهای مختلفی وجود دارد که می توان از آنها به آزمون های 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین ، آزمون کرومیک اسید ، آزمون یدوفرم ، آزمون تالنز ، آزمون فوشین و آزمون بندیکت اشاره نمود .
تست 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین :
آلدهیدها و کتونها با معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین تشکیل رسوب نارنجی تا قرمز می دهند . این آزمون برای شناسایی آلدهید ها و کتون ها از سایر ترکیبات مورد استفاده قرار می گیرد . چنانچه آلدهید یا کتون مورد آزمایش به صورت انون باشد در این صورت رنگ رسوب به سمت قرمز گرایش پیدا خواهد کرد.
در شکل زیر واکنش بین یک کتون و معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین را مشاهده می کنید :
روش تهیه معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین :
1 گرم 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین را در 5 میلی لیتر سولفوریک اسید غلیظ حل کرده و آن را با احتیاط به محلول 7 میلی لیتر آب و 25 میلی لیتر اتانول 95 درصد اضافه کنید . پس از آنکه محلول را به شدت هم زدید ، آن را از جامدات حل نشده جدا کنید .
روش کار شناسایی :
2 یا سه قطره از مایع مجهول ( 05/0 گرم از جامد ) را در 2 میلی لیتر اتانول حل کرده و قطره قطره از معرف 2 و 4 – دی نیترو فنیل هیدرازین به آن اضافه کنید . تشکیل رسوب نارنجی تا قرمز دلیل بر وجود یک آلدهید یا کتون است . حضور پیوند دوگانه مزدوج با گروه کربونیل باعث ایجاد رسوب قرمز رنگ می شود .
تست تالنز یا تولنس :
آزمون تالنز ( تولنس ) یکی دیگر از روشهایی است که برای تشخیص آلدهیدها از کتونها به کار می رود . آلدهیدها در واکنش با معرف تالنز ( تولنس ) تولید آینه نقره ای در جدار لوله آزمایش می کنند .
در شکل زیر واکنش مربوط به تست تالنز ( تولنس ) را مشاهده می کنید :
روش تهیه معرف تالنز ( تولنس ) :
محلول A از حل کردن 3 گرم نقره نیترات در 30 میلی لیتر آب قابل تهیه است و محلول B محلول سود 10 درصد است . واکنشگر باید بلافاصله بعد از تهیه مصرف شود . برای تهیه واکنشگر تالنز ( تولنس ) ، یک میلی لیتر از محلول A را با یک میلی لیتر محلول B مخلوط کنید . رسوب نقره اکسید تشکیل می گردد . سپس قطره قطره محلول آمونیاک غلیظ به آن اضافه کنید ، تا رسوب نقره اکسید حل شود . اکنون واکنشگر برای انجام آزمایش آماده است .
در شکل زیر واکنشهای مربوط به تهیه معرف تالنز ( تولنس ) را مشاهده می کنید :
توجه : واکنشگر تالنز ( تولنس ) باید در هنگام مصرف تهیه شود و باقی مانده آن در ظرف شویی دفع گردد . چنانچه محلول نگهداری شود ، امکان تشکیل رسوب انفجاری Fulminating silver وجود دارد . این رسوب مخلوطی از نیترید نقره (Ag3N) و آزید نقره (AgN3) می باشد .
روش کار :
5/0 میلی لیتر معرف تالنز ( تولنس ) را به 3 قطره یا 1/0 گرم از ماده مجهول اضافه کنید . تشکیل آینه نقره ای یا رسوب سیاه دلالت بر مثبت بودن آزمایش دارد . چنانچه در دمای معمولی واکنشی صورت نگرفت ، محلول را در بشر آب گرم کمی حرارت دهید .
نکته 1 : اگر لوله آزمایش کاملاً تمیز نباشد ، نقره به صورت آینه نقره ای در دیواره لوله آزمایش تشکیل نمی شود ، و به صورت رسوب یا سوسپانسیون سیاه ظاهر می شود .
نکته 2 : برخی از کتونهای ساده مانند استون و متیل اتیل کتون نیز به این آزمون پاسخ مثبت می دهند .
تست فوشین :
در آزمون فوشین معرف نباید حرارت داده شود ، و محلول مورد آزمایش نباید قلیایی باشد . هنگام انجام آزمون روی مجهول ، بهتر است یک آلدهید معلوم به عنوان شاهد استفاده شود .
روش تهیه معرف یا شناساگر فوشین :
5/0 گرم فوشین خالص ( روزانیلین هیدروکلرید ) (rosaniline hydrochloride)را در 500 میلی لیتر آب مقطر حل کرده و محلول را صاف کنید ؛ 500 میلی لیتر آب مقطر را با سولفور دی اکسید ، اشباع کرده ، با محلول فوشین به طور کامل مخلوط کرده و به مدت یک شب به حال خود بگذارید . این روش ، معرفی بیرنگ و حساس را تولید می کند .
در شکل زیر ساختار معرف فوشین یا روزانیلین هیدروکلرید را مشاهده می کنید :
روش کار :
2 میلی لیتر از معرف فوشین – آلدهید را در یک لوله آزمایش ریخته و یک قطره از آلدهید مورد آزمایش را به آن اضافه کنید . رنگ تولید شده در عرض چند دقیقه را مشاهده کنید . ( مثلاً برای بوتانال رنگ ارغوانی مایل به بنفش در عرض 3 الی 4 دقیقه ظاهر می شود . ) یاد آوری می شود که معرف نباید حرارت داده شود .
تست بندیکت :
معرف بندیکت ، یک معرف نامیده شده با اسم یک شیمیدان آمریکایی (Stanley Rossiter Benedict) می باشد . که برای شناسایی آلدهیدهای آلیفاتیک ( غیر آروماتیک ) فاقد گوگرد و آلفا هیدروکسی کتون ها استفاده می شود . در شکل زیر واکنش یک آلدهید و یک آلفا هیدروکسی کتون را با معرف بندیکت مشاهده می کنید :
http://chemist-p.blogfa.com/post-31.aspx
عوامل موثر در حلالیت
معمولا ترکیبات قطبی در حلالهای قطبی و ترکیبات غیر قطبی در حلالهای غیر قطبی حل میشوند.
در ترکیبات مشابه افزایش نیروی بین مولکولی سبب کاهش حلالیت میگردد.
در ترکیبات مشابه افزایش وزن مولکولی سبب کاهش حلالیت میشود.
در ترکیبات مشابه وجود شاخه جانبی باعث افزایش حلالیت میگردد.
استفاده از حلالیت در شناسایی جسم ناشناخته
استفاده از حلالیت تا اندازه ای عوامل شیمیایی موجود در جسم آلی را مشخص میکند. مثلا ترکیبات اسیدی معمولا در سود و ترکیبات قلیایی معمولا در اسید کلریدریک 5% حل میشوند.
استفاده از حلالیت اطلاعاتی در مورد بعضی از خصوصیات ترکیب ناشناخته میدهد. از حل شدن یک جسم در آب تا اندازه ای به قطبی بودن آن مطمئن میشویم و یا در حالیکه اسید بنزوئیک در آب حل نمیشود اما در صورتیکه با سود ترکیب شود تولید بنزوات سدیم میکند که براحتی در آب محلول است.
استفاده از حلالیت اطلاعاتی را در مورد وزن مولکولی جسم ناشناخته میدهد، مثلا در مورد سریهای همانند (همولوگ) که دارای یک عامل شیمیایی باشند معمولا آنهایی که تعداد کربن آنها کمتر از 4 باشد در آب حل و آنهایی که تعداد کربن آنها بیش از 5 اتم کربن باشد معمولا در آب نامحلولند.
طبقه بندی بر اساس حلالیت
آزمون حلالیت برای هر جسم مجهولی باید انجام شود. این آزمون در تشخیص گروههای عاملی اصلی ترکیبات مجهول دارای اهمیت است. حلالهای متداول برای آزمایش حلالیت عبارتند از:
اسید کلریدریک 5% (HCl 5%)
سدیم هیدروژن کربنات 5% ( NaHCO3 5%)
هیدروکسید سدیم 5% (NaOH 5%)
حلالهای آلی (Organic Solvent)
ترکیبات با توجه به حلالیتشان به 7 گروه تقسیم میشوند:
گروه 1) ترکیباتی که هم در آب و هم در اتر محلولند
گروه 2) ترکیبات محلول در آب و نامحلول در اتر
گروه 3) نامحلول در آب ولی محلول در محلول رقیق سدیم هیدروکسید که به دو دسته زیر تقسیم میشوند:
الف) محلول در سدیم هیدروکسید رقیق و محلول در سدیم بیکربنات 5%
ب) محلول در سدیم هیدروکسید رقیق و محلول در کلریدریک اسید رقیق
گروه 4) نامحلول در آب ولی محلول در هیدروکلریدریک اسید رقیق
گروه 5) هیدروکربنهایی که شامل کربن، هیدروژن و اکسیژن هستند ولی در گروه 1 تا 4 نبوده ولی در سولفوریک اسید غلیظ محلولند
گروه 6) تمام ترکیباتی که ازت یا گوگرد ندارند و در سولفوریک اسید غلیظ نامحلولند
گروه 7) ترکیباتی که ازت یا گوگرد داشته و در گروه 1 تا 4 نیستند. تعدادی از ترکیبات این گروه در سولفوریک اسید غلیظ محلولند.
دسته بندی ترکیبات بر اساس حلالیت را میتوان به صورت زیر نشان داد. هر یک از گروههایی که با حرف لاتین مشخص شده اند بعنوان گروه حلالیت دسته ای خاص از ترکیبات شناخته میشوند.
|
SA |
اسیدهای کربوکسیلیک تک عاملی کمتر از 6 کربن و سولفونیک اسیدهای آروماتیک |
|
SB |
آمینهای تک عاملی کمتر از 7 کربن |
|
S1 |
الکلهای تک عاملی، آلدئیدها، کتونها، اترها، نیتریلها و آمیدهای کمتر از 6 کربن |
|
S2 |
نمک اسیدهای آلی، آمین هیدروکلراید، آمینو اسیدها، کربوهیدراتها، پلی هیدروکسیها، اسیدهای چند عاملی |
|
A1 |
اسیدهای آلی قوی، کربوکسیلیک اسیدهای دارای بیش از 6 کربن، فنولها با استخلافهای الکترون گیرنده ارتو و پارا، بتا دی کتونها |
|
A2 |
اسیدهای آلی ضعیف، فنولها، انولها، ایمینها، ایمیدها، سولفونامیدها، تیوفنولها کمتر از 5 کربن، بتا دی کتونها |
|
B |
آمینهای آلیفاتیک بیش از 7 کربن، آنیلینها (فقط یک گروه فنیل)، بعضی اکسی اترها |
|
MN |
ترکیبات خنثی متفرقه دارای نیتروژن یا گوگرد کمتر از 5 کربن |
|
N1 |
الکلهای کمتر از 9 کربن، آلدئیدها، متیل کتونها، کتونهای حلقوی، استرهای تک عاملی بیشتر از 5 کربن، اترهای کمتر از 8 کربن، اپوکسیدها |
|
N2 |
آلکنها، آلکینها، اترها، بعضی ترکیبات آروماتیک دارای عوامل فعال، کتونهای غیر از گروه بالا |
|
I |
هیدروکربنهای اشباع، هالوآلکانها، آریل هالیدها، دی آریل اترها، آروماتیکها با گروههای غیر فعال |
بخش عملی
حلالیت در آب
یک دهم گرم جسم جامد کاملا پودر شده و یا 2 قطره نمونه مایع را در لوله آزمایش ریخته و 3 سی سی آب مقطر بر روی آن بریزید و با ضربه انگشت آن را مخلوط کنید. پس از مدتی چنانچه اثری از نمونه مایع یا جامد دیده نشد انحلال صورت گرفته است. هنگامی که هوای آزمایشگاه سرد است چند لحظه گرم کردن محلول روی شعله ملایم، مفید است.
حلالیت در اتر
مطابق حلالیت در آب، با حلال اتر در یک لوله آزمایش کاملا خشک، آزمون را انجام دهید. مشاهده خط مرزی بین دو مایع معمولا مشکل است بنابر این با تکان دادن، چنانچه محلول کدر شد انحلال صورت نگرفته است. ترکیبات غیر یونیزه و آنهاییکه یک گروه عاملی دارند معمولا در اتر حل میشوند.
حلالیت در سود 5%
به افزایش احتمالی درجه حرارت توجه کنید. اگر ترکیب نا محلول به نظر میرسد، کمی از قشر مایع رویی را بوسیله قطره چکان برداشته و به یک لوله کوچک انتقال دهید. محلول کلریدریک اسید 5% را قطره قطره به آن اضافه کنید تا محلول اسیدی شود. اگر رسوب تشکیل شد، در گروه سوم قرار میگیرد. هرگز حرارت به کار نبرید چون ممکن است باعث هیدرولیز شود.
حلالیت در سدیم بیکربنات 5%
اگر ترکیب مورد نظر در سود 5% محلول بود، حلالیت آنرا در بیکربنات 5% امتحان کنید. مخصوصا به خروج گاز دی اکسید کربن توجه کنید. کربوکسیلیک اسیدها، سولفونیک اسیدها و فنلهای استخلافی در این گروه هستند.
حلالیت در سدیم کلریدریک اسید 5%
بعضی از بازهای آلی مثل نفتیل آمین، کلر هیدرات محلول در آب میدهند ولی در زیادی اسید رسوب میکنند. اگر محلول بود در گروه چهارم است. اگر به نظر غیر محلول است کمی از قسمت فوقانی مایع را با قطره چکان به لوله دیگری انتقال داده و محلول سود 5% اضافه کنید تا قلیایی شود. تشکیل رسوب مجهول را در گروه چهارم قرار میدهد. حرارت بکار نبرید
حلالیت در سدیم سولفوریک اسید غلیظ
این آزمون را در لوله آزمایش خشک انجام دهید. آیا تغییر رنگی مشاهده میشود؟ به ایجاد ذغال، خروج گاز، پلیمریزه شدن و یا ایجاد رسوب توجه کنید.
حلالیت در سدیم فسفریک اسید 85%
پدیده هایی مثل ایجاد رنگ و یا گرم شدن در این مورد وجود ندارد.
در ابتدا بهتر است به تفاوت موجود ، بین الکل ها ، فنول ها و انول ها اشاره ای شود ؛
الکل ها ترکیباتی هستند که گروههای هیدروکسیل متصل به اتمهای کربن سیر شده sp2 دارند ، در حالی که فنول ها دارای گروه های هیدروکسیل متصل به حلقه های آروماتیک هستند . هر دو دسته را می توان به عنوان مشتق هایی از آب در نظر گرفت که در آن ، یکی از هیدروژنهای آب به وسیله یک گروه آلی تعویض شده است : H-O-H در مقایسه با R-O-H یا Ar-O-H . توجه داشته باشید که انول ها ترکیباتی با گروه هیدروکسیل متصل به یک کربن وینیلی هستند .که به دلیل متفاوت بودن شیمی این ترکیبات در اغلب موارد به صورت جدا گانه بحث می شوند .
در شکل زیر ساختار ؛ الکل ، فنول و انول را مشاهده می کنید :
شناسایی الکل ها :
الکل ها ترکیباتی خنثی هستند . از ترکیبات خنثی دیگر ؛ آلدهید ها ، کتون ها و استر ها هستند . معمولاً الکلها و استر ها به آزمایش 2و4 – دی نیترو فنیل هیدرازین پاسخ مثبت نمی دهند ، اما نتیجه این آزمایش برای آلدهید ها و کتون ها مثبت است . استر ها با واکنشگرهای استیل کلرید و یا واکنشگر لوکاس واکنش پذیری ندارند ، اما الکلها با این دو واکنشگر واکنش انجام می دهند . که این امر سبب سهولت شناسایی آنها از الکلها می باشد . الکل های نوع اول و دوم به سهولت اکسیده می شوند ، اما استرها و الکل های نوع سوم اکسیده نمی شوند . با انجام دو آزمایش لوکاس و کرومیک اسید ، می توان الکلهای نوع اول ، دوم و سوم را تشخیص داد .
برای شناسایی الکل ها ، آزمون های مختلفی وجود دارد که می توان از آنها به آزمون ؛ تشخیص هیدروژن فعال یا تست فلز سدیم ، آزمون آمونیوم هگزا نیتراتو سریم (IV) یا تست سریک آمونیوم نیترات ، تشخیص OH الکلی به وسیله استری شدن یا تست استیل کلرید ، آزمون کرومیک اسید یا جونز ، تشکیل گزانتات ، آزمون لوکاس ، آزمون N – برمو سوکسین ایمید (NBS) و آزمون پریدیک اسید اشاره کرد .
تشخیص هیدروژن فعال یا تست فلز سدیم :
از جمله خواص اساسی گروه هیدروکسیل ایجاد پیوند هیدروژنی و مبادله شیمیایی هیدروژن است . فلز هیدروژن ( مخصوصاً نمونه هایی که تازه بریده شده اند ) به آسانی با گروه هیدروکسیل واکنش داده و هیدروژن آزاد می کنند .
توجه : گروههای عاملی دارای هیدروژن متصل به نیتروژن و گوگرد نیز می توانند ، تولید گاز هیدروژن نمایند .
ترکیبات استیلنی نیز با سدیم وارد واکنش می شوند . ولی خروج گاز هیدروژن مشاهده نمی شود ، زیرا با همان سرعتی که هیدروژن تولید می شود ، با همان سرعت هیدروژن با پیوندهای دو گانه وارد واکنش افزایشی می شود .
روش کار تست فلز سدیم برای شناسایی الکل :
حدود 5/0 میلی لیتر از نمونه مجهول را در یک لوله آزمایش ریخته و یک قطعه سدیم به اندازه دانه گندم در آن بیندازید . در صورت خروج گاز هیدروژن می توان حضور هیدروژن فعال را اثبات نمود .
نکته : حضور رطوبت در داخل ترکیب نیز باعث خروج گاز هیدروژن می شود .
تست سریک آمونیوم نیترات NH4)2Ce(NO3)6):
معرف سریک آمونیوم نیترات با ترکیباتی که دارای گروههای هیدروکسیل الکلی هستند ، یک کمپلکس قرمز رنگ تشکیل می دهد . جواب آزمون برای الکلهای نوع اول ، دوم و سوم که کمتر از 10 کربن دارند ، مثبت است . تمام انواع گلیکول ها ، پلی ال ها ، کربوهیدرات ها ، هیدروکسی اسیدها ، هیدروکسی آلدهیدها و هیدروکسی کتون ها ، به این آزمون پاسخ مثبت داده و تولید محلول قرمز می کنند .
بایستی دقت کرد ، که تشکیل کمپلکس قرمز رنگ ، یک حد واسط در اکسایش الکل ها توسط معرف فوق است . قسمت دوم واکنش شامل از بین رفتن رنگ قرمز و تشکیل کمپلکس بی رنگ (Ce(lll است .
روش تهیه معرف سریک آمونیوم نیترات :
200 گرم سریک آمونیوم نیترات را در 500 میلی لیتر نیتریک اسید 2N حل کنید ، یک محلول زرد رنگ
بدست می آید .
روش کار :
یک میلی لیتر از معرف فوق را در یک لوله آزمایش ریخته و حدود 5 الی 6 قطره از مجهول را روی آن اضافه کنید . تشکیل رنگ قرمز دلیل بر وجود گروه هیدروکسیل الکلی است .
نکته : فنول ها رنگ قرمز مشخص ایجاد نمی کنند ، و وقتی در محلول دی اکسان بررسی شوند ، به محصولات قهوه ای یا سیاه رنگ اکسید می شوند .
نکته : زمان لازم برای از بین رفتن رنگ قرمز در مورد الکل های نوع اول 1 الی 5 ساعت ، در مورد الکلهای نوع دوم 3 الی 12 ساعت و در مورد الکلهای نوع سوم ، بیش از دو روز است .
نکته : آمین های آلیفاتیک موجب تشکیل رسوب سفید رنگ سریک هیدروکسید می شوند .
تشخیص OH الکلی به وسیله استری شدن ( تست استیل کلرید ) :
اسید کلرید ها در اثر واکنش با الکل ها ، استر تولید می کنند . استیل کلرید در این واکنش استرهای استات می دهد . که معمولاً واکنش گرمازا است و گرمای حاصل به آسانی قابل تشخیص است .
روش کار :
5/0 میلی لیتر از ترکیب مجهول را در یک لوله آزمایش به 5/0 میلی لیتر استیل کلرید اضافه کنید . حدود 3 الی 4 دقیقه محلول را هم بزنید . سپس به محلول حدود 2 میلی لیتر آب افزوده و قطره قطره محلول سدیم بیکربنات 5 درصد اضافه کنید . تشکیل استر به واسطه بوی مطبوعی که دارد ، دلیلی بر وجود گروه عاملی الکلی در ترکیب می باشد .
در شکل زیر واکنش استیل کلرید با الکل را مشاهده می کنید :
نکته : فنول ها نیز مانند الکل ها با استیل کلرید وارد واکنش می شوند .
آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) :
این واکنش برای شناسایی و تشخیص الکل های نوع اول و دوم از الکل های نوع سوم است و بر اساس کاهش کروم (VI) زرد - نارنجی ، به کروم (III) سبز رنگ است . الکل بوسیله این واکنشگر اکسیده می شود . تغییر رنگ واکنشگر از نارنجی به سبز به عنوان پاسخ مثبت به آزمایش است . الکل های نوع اول و دوم بوسیله این واکنشگر ، به ترتیب به کربوکسیلیک اسید و کتون تبدیل می شوند .
باید توجه داشت که الکل های نوع اول در اثر اکسایش ابتدا به آلدهید و سپس به کربوکسیلیک اسید تبدیل می شوند ، اما در مورد الکل های نوع دوم که کتون تولید می شود ، اکسایش متوقف می شود .
نکته : الکل های نوع اول و دوم به آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) پاسخ مثبت می دهند ولی الکل های نوع سوم به این آزمون پاسخ مثبت نمی دهند .
نکته : آلدهید ها نیز به آزمون کرومیک اسید ( معرف جونز ) پاسخ مثبت می دهند .
روش کار :
در یک لوله آزمایش حدود 1 میلی لیتر استون ریخته و حدود 3 الی 4 قطره از الکل مورد نظر را در آن حل کنید . سپس فقط یک قطره از کرومیک اسید ( معرف جونز ) به آن اضافه نمائید . تشکیل سریع سوسپانسیون سبز – آبی دلیل بر مثبت بودن آزمایش است .
آزمون تشکیل گزانتات :
این آزمون برای تشخیص الکل های نوع اول ، دوم و سوم از هم می باشد .
روش کار :
در یک لوله آزمایش تکه کوچکی از پتاس را قرار داده و حدود 5/0 میلی لیتر از الکل مجهول را به آن اضافه کنید . پتاس را با هم زدن در الکل حل نمائید . در صورت لزوم می توانید از حرارت نیز استفاده کنید . پس از سرد کردن محلول حدود 1 میلی لیتر دی اتیل اتر به آن افزوده و قطره قطره روی آن کربن دی سولفید بریزید .
الکل نوع سوم : به این آزمون پاسخ نمی دهد .
الکل نوع دوم : پس از حدود 5 ثانیه رسوب زرد رنگ گزانتات را ظاهر می کند .
الکل نوع اول : سریع و به محض ورود CS2 تولید رسوب می کند .
نکته : فقط تشکیل رسوب مد نظر است ، تولید رنگ قهوه ای دلیل بر ایجاد رسوب نیست .
آزمون لوکاس :
تست لوکاس برای تشخیص الکل های نوع سوم ، آلیلی و بنزیلی از الکل های نوع اول و دوم می باشد .
این آزمایش بر اساس واکنش الکل ها با مخلوطی از هیدروکلریک اسید و روی کلرید ( واکنشگر لوکاس ) است که محصول آن آلکیل کلرید است که به صورت یک لایه نامحلول است .
الکل های نوع اول در دمای اتاق با معرف لوکاس واکنش نمی دهند و بنابراین انحلال پذیری آنها آسان وقابل رویت است . الکل های نوع دوم به آزمون لوکاس به کندی پاسخ می دهند ، به طوری که این آزمون در مورد آنها منفی تلقی می شود . اما الکل های نوع سوم ، بنزیلیک و آلیلیک فوراً در واکنش شرکت می کنند .
این واکنش از دیدگاه مکانیسمی جزء واکنش های SN1 می باشد ، که به شکل یونی پیش می رود . در شکل زیر مکانیسم واکنش معرف لوکاس با یک الکل نوع سوم را مشاهده می کنید :
واکنش یک الکل آلیلی با معرف لوکاس :
واکنش یک الکل بنزیلی با معرف لوکاس :
روش تهیه معرف لوکاس :
مقدار 136 گرم ( 1 مول ) ZnCl2 خشک را در 105 گرم ( 1 مول ) هیدروکلریک اسید غلیظ حل کنید .
روش کار :
به 5/0 میلی لیتر از الکل مورد نظر ، 1 میلی لیتر معرف لوکاس اضافه کرده و آن را بلافاصله در حمام آبی در دمای 60 درجه سلسیوس قرار دهید . الکل های نوع سوم ، بنزیلی و آلیلی پس از مدت کوتاهی ، ابتدا کدر شده و نهایتاً تولید دو فاز جدا از هم را می کنند .
نکته : چون آزمون لوکاس به ظاهر شدن آلکیل کلرید به عنوان دومین فاز مایع بستگی دارد ، در نتیجه فقط برای الکلهایی که در این معرف حل می شوند ، قابل استفاده می باشد . لذا این آزمون مربوط به الکل های تک عاملی است که کمتر از 6 اتم کربن دارند .
آزمون N – برمو سوکسین ایمید (NBS) برای شناسایی الکل ها :
در شکل زیر ساختار N – برمو سوکسین ایمید (NBS) را مشاهده می کنید :
روش کار شناسایی الکل ها توسط (NBS) :
در یک لوله آزمایش کاملاً تمیز حدود 1 میلی لیتر از الکل مورد نظر را ریخته و به اندازه نوک اسپاتول از ترکیب N – برمو سوکسین ایمید به آن اضافه کنید و آن را در حمام آبی 75 الی 80 درجه سلسیوس حرارت دهید .
الکل نوع اول : حدود 1 دقیقه یا بیشتر زمان برای از بین رفتن رنگ لازم دارد .
الکل نوع دوم : تا 30 ثانیه به این آزمون پاسخ مثبت می دهد .
الکل نوع سوم : خیلی سریع و فوری به این آزمون پاسخ مثبت می دهد .
آزمون پریدیک اسید (HIO4) :
تست پریدیک اسید (HIO4) ، برای شناسایی و تشخیص الکلهای دارای عامل OH مجاور یا دی ال های مجاور (Vicinal Diols) می باشد .
روش تهیه معرف پریدیک اسید :
5/0 گرم پارا پریدیک اسید (H5IO6) را در 100 میلی لیتر آب مقطر حل کنید .
در شکل زیرساختار پارا پریدیک اسید (H5IO6) و پریدیک اسید (HIO4) را مشاهده می کنید :
روش کار :
2 میلی لیتر پریدیک اسید (HIO4) را در یک لوله آزمایش ریخته و به آن یک قطره ( نه بیشتر ) اسید نیتریک غلیظ اضافه کرده و خوب به هم بزنید . سپس 1 قطره از نمونه مورد آزمایش را به آن اضافه کرده و مخلوط حاصل را به مدت 15 الی 20 ثانیه تکان دهید . حال 1 الی 2 قطره محلول نقره نیترات آبدار 5 درصد به محتویات داخل لوله آزمایش اضافه کنید . تشکیل رسوب سفید رنگ نقره یدات (AgIO3) نشان دهنده وجود عوامل OH مجاور است . عدم تشکیل رسوب سفید رنگ یا تشکیل رنگ قهوه ای دلیل بر منفی بودن نتیجه آزمایش می باشد .
نکته : در صورتی که ترکیب مورد آزمایش نامحلول در آب باشد ، می توان برای تسهیل واکنش از حلال دی اکسان استفاده کرد .
در شکل زیر واکنش پریدیک اسید (HIO4) با یک الکل ( دی ال ) را مشاهده می کنید :
تهیه مشتق جامد برای الکل ها :
مشتق هایی که در مورد الکل ها عمومیت دارند ، عبارتند از : فنیل اورتان ، آلفا نفتیل اورتان ، 2 و 5 - دی نیترو بنزوات و 3 – نیترو فتالات .
روش تهیه مشتق آلفا نفتیل اورتان ( ? – نفتیل اورتان ) :
یک گرم الکل یا فنول بدون آب را در یک لوله آزمایش ریخته و 5/0 میلی لیتر فنیل ایزو سیانات به آن اضافه کنید . اگر ترکیب مجهول فنول باشد ، باید واکنش را با 2 یا 3 قطره پیریدین یا اتانول آمین بی آب کاتالیز کرد . اگر واکنش به صورت خود به خود انجام نشد ، محلول را به مدت 5 دقیقه روی حمام بخار گرم کنید . سپس محلول مورد نظر را در یک بشر محتوی یخ ، سرد کرده و دیواره بشر را با هم زن شیشه ای خراش دهید ، از این طریق کریستالیزه شدن و تبلور تسریع می شود . اورتان تهیه شده را با حل کردن آن در 5 میلی لیتر پترولیوم اتر یا کربن تترا کلرید تبلور مجدد نمائید .
در شکل زیر واکنش الکل با فنیل ایزو سیانات و تهیه مشتق آلفا نفتیل اورتان را مشاهده می کنید :
روش تهیه مشتق 3 و 5 – دی نیترو بنزوات :
حدود 5/0 گرم ، 3 و 5 - دی نیترو بنزوییل کلرید را با 2 میلی لیتر ماده مجهول ( الکل ) در یک لوله آزمایش مخلوط کرده و به آرامی حدود 5 دقیقه بجوشانید . سپس 10 میلی لیتر آب مقطر به آن افزوده و محلول را در حمام یخ ، سرد کنید تا رسوب بدهد . رسوب را صاف کرده و با 10 میلی لیتر محلول سدیم کربنات 2 درصد بشویید . تبلور مجدد را با 5 الی 10 میلی لیتر محلول اتانول و آب انجام دهید .
در شکل زیر واکنش الکل با 3 و 5 – دی نیترو بنزوییل کلرید و تولید مشتق 3 و 5 – دی نیترو بنزوات را مشاهده می کنید :
روش تهیه مشتق 3 – نیترو فتالات :
مخلوطی از 4/0 گرم ، 3 – نیترو فتالیک انیدرید و 5/0 میلی لیتر الکل ( در صورتی که دمای جوش آن کمتر از 150 درجه سلسیوس باشد . ) را در یک بالن بسیار کوچک متصل به چگالنده ( کندانسور ) به آرامی بجوشانید . پس از اینکه مخلوط به صورت مایع در آمد ، حرارت دادن را 5 تا 10 دقیقه دیگر ادامه دهید . مخلوط را سرد کرده با 5 میلی لیتر آب رقیق نموده و تا جوشیدن حرارت دهید . اگر انحلال کامل نباشد ، 5 تا 10 میلی لیتر آب داغ اضافه نمائید . محلول را جهت تبلور سرد کنید . واگر ماده روغنی تشکیل شد ، به منظور تشکیل بلور باید یک شب بماند . محصول را یک یا دو بار با آب داغ تبلور مجدد نمائید .
در شکل زیر واکنش 3 – نیترو فتالیک انیدرید با الکل و تهیه مشتق 3 – نیترو فتالات را مشاهده می کنید :
مشتق فتالات :
الکن ها
Bromine (in Methylene Chloride) Test for Multiple Bonds
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene, and Bromobenzene
Procedure
In a hood, 0.02 g or 1 drop of the unknown is added to 0.5 mL of methylene chloride. Add a dilute solution of bromine in methylene chloride dropwise, with shaking, until the bromine color persists. The bromine solution must be fresh.
Positive Test
Discharging of the bromine color without the evolution of hydrogen bromide gas is a positive test.
Complications
Cleaning up
The solution should be placed in the appropriate waste container.
Baeyer Test for Multiple Bonds (Potassium Permanganate Solution)
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene and Bromobenzene.
Procedure
Dissolve 1 drop or 0.02 grams of the unknown in 0.5 mL reagent grade acetone. Add a 1% aqueous solution of potassium permanganate dropwise with shaking. If more than one drop of reagent is required to give a purple color to the solution, unsaturation or an easily oxidized functional group is present. Run parallel tests on pure acetone and, as usual, the standards listed above.
Positive Test
The disappearance of the KMnO4"s purple color and the appearance of a brown suspension of MnO2 is a positive test.
Complications
Cleaning up
The solution should be diluted with water and flushed down the drain. Any solutions containing organic compound should be placed in the appropriate waste container.
Ignition Test for High Degrees of Unsaturation
Standards
Benzophenone, cyclohexane, and hexanes.
Procedure
Heat a small sample on a spatula. First, hold the sample near the side of a bunsen burner to see if it melts normally and then burns. Heat it in the flame. Aromatic compounds often burn with a smoky flame.
Positive Test
A sooty yellow flame is an indication of an aromatic ring or other centers of unsaturation
Bromine (in Methylene Chloride) Test for Multiple Bonds
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene, and Bromobenzene
Procedure
In a hood, 0.02 g or 1 drop of the unknown is added to 0.5 mL of methylene chloride. Add a dilute solution of bromine in methylene chloride dropwise, with shaking, until the bromine color persists. The bromine solution must be fresh.
Positive Test
Discharging of the bromine color without the evolution of hydrogen bromide gas is a positive test.
Complications
Cleaning up
The solution should be placed in the appropriate waste container.
Baeyer Test for Multiple Bonds (Potassium Permanganate Solution)
Alkene
Alkyne
Standards
Cyclohexane, Cyclohexene and Bromobenzene.
Procedure
Dissolve 1 drop or 0.02 grams of the unknown in 0.5 mL reagent grade acetone. Add a 1% aqueous solution of potassium permanganate dropwise with shaking. If more than one drop of reagent is required to give a purple color to the solution, unsaturation or an easily oxidized functional group is present. Run parallel tests on pure acetone and, as usual, the standards listed above.
Positive Test
The disappearance of the KMnO4"s purple color and the appearance of a brown suspension of MnO2 is a positive test.
Complications
Cleaning up
The solution should be diluted with water and flushed down the drain. Any solutions containing organic compound should be placed in the appropriate waste container.
Ignition Test for High Degrees of Unsaturation
Standards
Benzophenone, cyclohexane, and hexanes.
Procedure
Heat a small sample on a spatula. First, hold the sample near the side of a bunsen burner to see if it melts normally and then burns. Heat it in the flame. Aromatic compounds often burn with a smoky flame.
Positive Test
A sooty yellow flame is an indication of an aromatic ring or other centers of unsaturation.
شناسایی هالیدهای آلیفاتیک
Silver Nitrate in Ethanol Test
Standards, as done in the Classification Tests for Halides lab
|
1-chlorobutane
|
1-bromobutane
|
1-iodobutane
|
|
2-chlorobutane
|
2-bromobutane
|
2-iodobutane
|
|
2-chloro-2-methylpropane
|
2-bromo-2-methylpropane
|
|
|
benzyl chloride
|
bromobenzene
|
Procedure
Place approximately 0.25 mL of each compound into a test tube. Add 2 mL of a 1% ethanolic silver nitrate solution to the material in each test tube, noting the time of addition. After the addition, shake the test tube well to ensure adequate mixing of the compound and the solution. Record the time required for any precipitates to form. If no precipitates are seen after 5 minutes, heat the solution on the steam bath for approximately 5 minutes. Note whether a precipitate forms in the test tube. Continue slow reactions for up to 45 minutes at room temperature.
Complications
Carboxylic acids have been known to react in this test, giving false positives.
Standards
Reference tests done in Classification Tests for Halides Lab
Procedure
In a test tube place 0.25 mL or 0.2 g of your unknown. Add 2 mL of a 15% solution of sodium iodide in acetone, noting the time of addition. After the addition, shake the test tube well to ensure adequate mixing of the unknown and the solution. Record the time needed for any precipitate to form. After about 5 minutes, if no precipitate forms, place the test tube in a 50oC water bath. Be careful not to allow the temperature of the water bath to go above this temperature since the acetone will evaporate, giving a false positive result. After 6 minutes more in the bath, if no precipitates are visible, remove the test tube and let it cool to room temperature. Note any change that might indicate that a reaction has occurred. Continue slow reactions for up to 45 minutes at room temperature.
Positive Test
The formation of a white precipitate indicates the presence of halides.
Complications
When the sodium iodide solution is added to the unknown, a precipitate of sodium iodide might occur leading to a false positive test. Upon mixing, the precipitate of sodium iodide should dissolve.
Standards
Any halogenated compound as a positive standard, such as, 1-Bromobutane, and any non-halogenated compound, such as 1-Butanol, as a negative standard.
Procedure
Heat the tip of a copper wire in a burner flame until there is no further coloration of the flame. Let the wire cool slightly, then dip it into the unknown (solid or liquid" and again, heat it in the flame. A green flash is indicative of chlorine, bromine, and iodine; fluorine is not detected because copper fluoride is not volatile. The Beilstein test is very sensitive, thus halogen-containing impurities may give misleading results.
Positive Test
A green flash is indicative of chlorine, bromine, and iodine, but NOT fluorine.
تست بایلشتین
Preliminary Test: Dissolve a drop or a few crystals of the compound to be tested in 1 mL of 95% ethanol and add 1 mL of 1 M hydrochloric acid. Note the color produced when 1 drop of 5% ferric chloride solution is added to the solution. If a definite orange, red, blue, or violet color is produced, the following test for the acyl group is not applicable and should be omitted. Too much hydrochloric acid prevents the development of colored complexes of many phenols and all enols.
Heat to boiling a mixture of 1 drop or about 40 mg of the compound, 1 mL of 0.5 M hydroxylamine hydrochloride in 95% ethanol, and 0.2 mL of 6 M sodium hydroxide. After the solution has cooled slightly, cautiously add 2 mL of 1 M hydrochloric acid. Anhydrides, acyl halides, and esters would have undergone the reaction with the hydroxylamine to form the hydroxamic acid, as indicated in the above equations. If the solution is cloudy, add 2 mL of 95% ethanol. Observe the color produced when one drop of 5% ferric chloride solution is added. If the color caused by the drop of ferric chloride solution does not persist, continue to add the ferric chloride solution dropwise until the observed color permeates the entire test solution. Compare the color with that produced in the preliminary test.
A distinct burgundy or magenta color of the ferric hydroxamate complex is a positive test. Compare the color of this solution with the yellow observed when the original compound is tested with ferric chloride in the presence of acid to assure the color is due to the formation of ferric hydroxamate complex.
Some acids will give a positive test.
Primary and secondary nitro compounds, imides, some amides, most nitriles, and aldehydes (with no a-hydrogens give a positive test.
To 2 mL of a 1 M hydroxylamine hydrochloride solution in propylene glycol is added 1 drop or 30 mg of the compound dissolved in a minimum amount of propylene glycol. Add 1 mL of 1 M potassium hydroxide and the mixture is boiled gently for 2 min. Allow the mixture to cool to room temperature and add 0.5 to 1 mL of a solution of 5% alcoholic ferric chloride.
A red to violet color constitutes a positive test. Yellow colors indicate negative tests, and brown colors or precipitates are indeterminate.
Some sterically hindered amides fail to react.
To prepare the sulfonyl chloride from the sulfonic acid, combine 5 drops of thionyl chloride and 100 mg of the sulfonic acid in a test tube and heat in boiling water for 1 min. Allow the test tube to cool. To the test tube, 0.5 mL of a saturated solution of hydroxylamine hydrochloride in methanol is added. A drop of acetaldehyde is added. The sulfonyl chloride undergoes the reaction with the hydroxylamine to form an intermediate, which when treated with the acetaldehyde, forms the hydroxamic acid. Add dropwise a solution of 2 M potassium hydroxide in methanol until the solution is slightly basic, when checked with pH paper. Heat the solution to boiling and then allow it to cool. Acidify the mixture by adding, dropwise, 0.5 M hydrochloric acid until blue litmus paper turns red. Add a drop of 5% ferric chloride solution. Ferric chloride converts the hydroxamic acid to the ferric hydroxamate complex.
Sulfonyl chlorides can be treated directly with the hydroxylamine hydrochloride. The salts of sulfonic acids are first neutralized with hydrochloric acid, then evaporated to dryness. The residue is then treated with thionyl chloride as described above.
The magenta color of the ferric hydroxamate complex is a positive test
http://www.sciencebyjones.com/solubility.htm
http://shimy2008.parsiblog.com/-358313.htm
http://www.4800.blogfa.com/post-60.aspx
http://sioc.blogfa.com/post-18.aspx
http://cartwright.chem.ox.ac.uk/hsci/chemicals/sodium.htmmsds+Na:
http://www.jtbaker.com/msds/englishhtml/z2280.htmmsds +Zncl2
http://www.chemistry.ccsu.edu/glagovich/teaching/316/qualanal/tests/ninhydrin.html
http://www.chemistry.ccsu.edu/glagovich/teaching/316/qualanal/tests/agno3.html
www.azshimi.ir/index.php?newsid=95
|
نام: |
آب |
|
نام دیگر: |
|
|
نام به انگلیسی: |
Water |
|
شکل مولکول: |
HOH |
|
فرمول مولکولی: |
H2O |
|
جرم مولکولی (گرم بر مول): |
18.02 |
|
نقطه ذوب (درجه سانتیگراد): |
0 |
|
نقطه جوش (درجه سانتیگراد): |
100 |
|
چگالی (گرم بر سانتیمتر مکعب): |
1.00 |
|
حالت: |
مایع |
|
رنگ: |
بدون رنگ |
|
pH: |
7 |
|
خطرات: |
بی خطر |
http://www.azshimi.ir/index.php?newsid=9
شناسایی کربوکسیلیک اسید
1- pH 2- سدیم بی کربنات
شناسایی این ترکیبات عمدتاً از طریق خصوصیات انحلال پذیری آنها صورت می پذیرد. ویژگی هایی که در شناسایی کربوکسیلیک اسیدها مورد استفاده قرار می گیرد. چنانچه ترکیب در آب انحلال پذیر باشد، به آسانی می توان pH محلول آبی آنرا بوسیله کاغذ pH بررسی کرد. اگر ترکیب اسید باشد، pH محلول پائین است.
ترکیباتی که در آب نامحلول هستند باید در محلول اتانول و اب و یا متانول و آب حل شوند. ابتدا ترکیب را در الکل حل کنید و سپس به آن کم کم آب اضافه کنید تا کدر شود. با افزودن چند قطره الکل محلول زلال می شود و سپس pH آنرا امتحان کنید.
مقدار کمی از ترکیب را در محلول آبی سدیم بی کربنات 10 % حل کنید. محلول را به دقت بررسی کنید. اگر ترکیب اسید باشد، تشکیل حبابهای کربن دی اکسید مشاهده می شود.
2/0 گرم اسید را به دقت وزن نموده در یک ارلن مایر 125 میلی لیتر در 50 میلی لیتر آب یا محلول اتانول حل نمایید .
نقره نیترات اتانولی
یک قطره از مجهول یا چنانچه جامد است 5 قطره از محلول اتانولی غلیظ آن را به 2 میلی لیتر از محلول نقره نیترات اتانولی 2 % اضافه کنید. اگر تا 5 دقیقه واکنشی انجام نشد. محلول را بوسیله حمام بخار حرارت دهید چنانچه رسوبی تشکیل شود، در اثر افزایش 2 قطره نیتریک اسید 5 %، رسوب کربوکسیلات نقره حل می شود.
ممکن است برای حل کامل اسید لازم باشد مخلوط را گرم کرد. اسید را با استفاده از شناساگر فنول فتالئین بوسیله محلول سدیم هیدروکسید با نرمالیته معلوم (N 1/0) تیتر نمایید. معادل خنثی شدن از معادله زیر بدست می آید.
اگر اسید فقط یک گروه کربوکسیلی داشته باشد در اینصورت معادل خنثی شدن با وزن ملکولی اسید برابر است.
چنانچه از اتانول 95% به عنوان حلال استفاده شود، شناساگر فنول فتالئین نقطه پایان را دقیقا نشان نمی دهد و باید از شناساگر برموتیمول آبی استفاده شود. هم چنین بعضی اسیدها را می توان در مخلوطی از دو حلال نظیر اتانول و بنزن یا اتانول و تولوئن مورد سنجش حجمی قرار داد.
معادل خنثی شدن برای کارهای معمولی با تقریب 1±% محاسبه می شود. اما چنانچه نمونه به دقت تخلیص و خشک شده باشد با استفاده از یک روش خوب خطا را می توان به 3/0±% کاهش داد. اگر مقدار معادل خنثی شدن بدست آمده با مقادیر تئوری مطابقت نداشته باشد، پس از خشک کردن کامل دوباره مورد سنجش حجمی قرار داد.
برای اسیدهای فرار آلیفاتیک استخلاف نشده سبک ملکول یک تا شش کربنه از آزمایش تعیین ثابت دوکلاکس استفاده می شود. هم چنین برای تعیین خصوصیات استرهایی که از چنین اسیدهایی مشتق شده اند ارزشمند است، می توان این اسیدها را از هیدرولیز چنین استرهایی نیز بدست آورد.
Procedure
This reagent is useful for classifying compounds known to contain halogen. Add 1 drop or a couple of crystals of the unknown to 2 mL of the 2% ethanolic silver nitrate solution. If no reaction is observed after 5 min standing at room temperature, heat the solution to boiling and note if a precipitate is formed. If there is a precipitate, note its color. Add 2 drops of 5% nitric acid, and note if the precipitate dissolves. Silver halides are insoluble in dilute nitric acid; silver salts of organic acids are soluble.
alkyl halide - Production of solid silver halide salt is a positive test.
acyl halide - Production of solid silver carboxylate salt is a positive test. This solid should redissolve in dilute nitric acid.
carboxylic acid - Production of solid silver carboxylate salt is a positive test. This solid should redissolve in dilute nitric acid.
sulfonyl chloride - Production of solid silver sulfonate salt is a positive test. This solid should redissolve in dilute nitric acid.
The time and temperature required to form the solid salt can vary widely
.
نقطه ذوب
برای اندازه گیری نقطه ذوب مواد حتما باید جامدوخالص باشند زیرا از مخلوط نمی توان نقطه ذوب گرفت. حتما باید موادجامد را
پودر کرد در غیر این صورت موجب ایجاد خطا می شود.
نقطه جوش
برای اندازه گیری نقطه جوش باید ترمومتری که به لوله ی ازمایش وصل است در قسمت وسط ظرف پارافین باشد در غیر این صورت اگر در بالای ظرف باشد دمای کمتر وچنانچه در پایین ظرف باشد دمای بالاتری را نشان می دهد و موجب ایجاد خطا در تعیین نقطه جوش می گردد.
شناسایی الکل ها
یکی از راه های شناسایی الکل ها تست سدیم می باشد که در این تست باید سدیم را زیر نفت نگه داری کنیم زیرا سدیم رطوبت هوا را به خود می گیرد وغیر فعال می شود.در این تست باید به وسیله ی خراش دادن سطح سدیم ان را فعال کنیم.برای نگه داری سدیم باید از حلال اینرت استفاده کنیم. استون از هوا اب جذب می کند.ابی که در استون حل می شود موجب می شود استون به تست سدیم جواب دهد.
تست لوکاس
الکل باید در معرف لوکاس حل شود وگرنه این تست جواب نمی دهد.الکلی که بتواند کربوکاتیونش را سریع تشکیل دهد اگر به این الکل معرف لوکاس زده شود .چون کربوکاتیون نوع 3 پایدارتر است سریع محلول کدر می شود که به دلیل تشکیل الکیل هالید است.در ازمایش لوکاس همه ی ترکیبات ابی وقطبی است.
مشتق سازی از الکل ها
در مشتق اورتان زمانی که بلور تشکیل شد از اترنفت یا تتراکلرید کربن جهت خالص سازی اضافه می کنیم.
تست های به کار رفته در الکل ها گروه های عاملی را مشخص می کند نام کامل الکل را به ما نمی دهد.برای شناسایی دقیق الکل ها از
NMR-MAS SPECTRAM-IR
استفاده می کنیم.
شناسایی الدهید ها
فنیل هیدرازین دست را زرد می کند.این معرف در محیط ابی رسوب می کند پس اب حلال مناسبی نیست باید با استون یا نفت دست را شست
تست تالنز
نقره با هیدروکسید های موجود در محیط تولید کمپلکس می کند ویون های موجود در محیط داخل کمپلکس گرفتار می شوند و محلول کلوییدی تشکیل می شود نیترات نقره اگر در کنار الدهید قرار بگیرد الدهید را اکسید می کند و فلز نقره ازاد می شود
ظرفی که در ان تست تالنز انجام می گیرد را ابتدا با سود رقیق شست و شو می دهیم تا هیدروکسید سود در گیر با شیشه نشود.
نیترات نقره دست را سیاه می کند ابتدا با بنزن سپس با اب نمک می شوریم..
|
تعیین نقطه ذوب
|
|
|
|
عنوان: تعیین دمای ذوب · در اثر جذب انرژی، آرایش منظم ذرات در یک ترکیب جامد و بلوری به آرایش نامنظم(حالت مایع) تبدیل می شود. این عمل را ذوب می گویند. · پدیده ذوب وقتی روی می دهد که انرژی گرمایی بر نیروهای بین ملکولی که ذرات را در حالت جامد نگه می دارند فایق آید. · نقطه ذوب یک ترکیب، دمایی است که در آن، جسم به صورت مایع در می آید. · در این دما فشار بخار مایع و فشار بخار جامد برابرند و دو فاز مایع و جامد در حال تعادل هستند. · دمای ذوب یک جسم خالص در طول عمل ذوب ثابت می ماند. به عبارت دیگر، اگر به مخلوط مایع و جامد یک جسم خالص گرما بدهیم، تا وقتی که تمام جامد به مایع تبدیل نشود، دمای جسم بالا نمی رود. و چنانچه گرم کردن متوقف شود، تا زمانی که تمامی مخلوط جامد نشده است، دما پائین نمی رود. · برخی از جامدات آلی در دمای ذوب شدن یا پیش از آن بر اثر گرما تجزیه می شوند. در این صورت می توان به جای نقطه ذوب دمای تجزیه را به عنوان یک خاصیت فیزیکی مورد استفاده قرار داد. · بعضی از مواد فشار بخار بالایی دارند، به طوری که در نقطه ذوب خود یا پیش از آن تصعید می شوند. در این گونه موارد تعیین نقطه ذوب در لوله در بسته انجام می شود. · بعضی مواد قبل از ذوب شدن حلال تبلور خود را از دست می دهند (عرق می کنند) در این حالت اولین قطره مایع دیده شده نقطه ذوب واقعی است.
تعیین دمای ذوب: دمای ذوب را عمدتا به دو طریق زیر تعیین میکنند: 1- لوله تیل 2- دستگاههای اندازه گیری دقیق میکروسکوپی 1- لوله تیل: وسیله ساده ای است که به سهولت قابل دسترسی است. لوله تیل به نحوی طراحی شده است که وقتی در آن روغن می ریزیم و لوله را گرم می کنیم، در آن تبادل گرمایی صورت می گیرد. به نحوی که توزیع دما در سراسر روغن داخل لوله یکنواخت می شود. چنانچه لوله تیل در دسترس نباشد از یک بشر کوچک 50 یا 100 میلی لیتری می توان به عنوان حمام استفاده کرد. آماده کردن نمونه: · مقدار کمی از ترکیب جامد را در هاون بسایید و به صورت پودر نرمی در آورید. · یک لوله مویین به طول حدود 10 سانتیمتر بردارید و یک انتهای آن را با استفاده از شعله مسدود کنید. · انتهای باز لوله را در توده نرم شده فرو کنید تا مقداری از آن داخل لوله شود. · سپس ته لوله را چند بار آهسته روی میز بزنید تا تمام پودر در انتهای آن قرار گیرد. · همچنین می توانید یک لوله شیشه ای را که ابتدا و انتهای آن باز است به طور عمودی روی میز قرار دهید و لوله مویین را از سمت انتهای بسته در آن رها کنید. · لوله مویین را به کمک یک نخ یا کش به دماسنج متصل کنید به طوری که انتهای لوله مویین و بخش جیوه ای دماسنج هم تراز شوند. · اکنون دماسنج و لوله مویین را به کمک پایه و گیره در داخل حمام روغن قرار دهید. · حمام را به آهستگی با شعله (چراغ بنسن) گرم کنید و دمای ابتدا و انتهای ذوب شدن را از روی درجات دماسنج با دقت بخوانید و یادداشت کنید.
· اگر دمای ذوب یک ترکیب شناخته شده نیست معمولا دو لوله مویین حاوی ترکیب آماده می کنند. با لوله مویین اول نقطه ذوب را سریعا اندازه می گیرند ، سپس دمای حمام را تا حدود 30 درجه کاهش می دهند و با استفاده از لوله مویین دوم نقطه ذوب را به آرامی و با دقت تعیین می کنند. · اگر لوله مویین در دسترس نباشد با استفاده از یک لوله شیشه ای به قطر حدود 0.5 سانتی متر و طول 25 سانتی متر لوله مویین بسازید.
نقاط ذوب مخلوط ها: · دمای ذوب هر ماده بلوری خالص، یک خاصیت فیزیکی آن ماده است و می توان از آن برای شناسایی یک ترکیب استفاده کرد. · به طور کلی افزایش تدریجی و پی در پی ناخالصی به یک ماده خالص سبب می شود که به نسبت مقدار ناخالصی افزوده شده نقطه ذوب کاهش یابد تعیین دانسیته |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The density of a material is defined as its mass per unit volume. The symbol of density is ? (the Greek letter rho). |
