لنزهای ماکرو
برای عکسبرداری از نمای بزرگ و از فاصله نزدیک به کار برده می شود.برای عکسبرداری از اشیاء ریز و کپی برداری از روی نسخه های مختلف فراهم می کند.
این لنز بیشتر در دوربین های قطع کوچک و بزرگ ساخته میشود.
چون هنگام کار با لنزهای ماکرو فاصله شی تا دوربین بسیار کم است عمق میدان وضوح تصویر به شدت کاهش می یابد,پس باید از دیافراگم های بسته سود جست,اما با این کار مقدار نور کاهش می یابد وباید از سرعت های کم شاتر بهره گرفت.
اغلب لنزهای زوم مجهز به ماکرو هستند,اما حالت ماکرو لنزهای زوم که سیستم ماکرو آنها پس از فاصله کانونی کوتاه قابل تنظیم است درشت نمایی مطلوب را ندارد.فاصله کانونی لنزهای ماکرو عموما 50_100 میلی متر است.در واقع لنز ماکرو 50 یک لنز نرمال نیز محسوب می شود با این تفاوت که نسلت به لنز نرمال تاریکتر است و خطای اعوجاج را ندارد.
لنز پی سی یا پرسپکتیو
هنگامی که با لنزهای معمولی از زاویه پایین از بنای ساختمانی عکاسی میشود در تصویر نهایی قاعده بنا بزرگتر از راس آن دیده می شود.بدنه دوربین های قطع بزرگ که قابل انعطاف می باشد قدرت مانور زیاد و شکل پذیری متنوعی دارد که با آن می توان پرسپکتیو اغراق شده را اصلاح کرد.اصولا در عکاسی معماری و تبلیغاتی ایجاد حالت پرسپکتیو پسندیده نیست بنابراین لازم است که آن را اصلاح کرد.برای دوربین های 135 که بدنه آنها ثابت و قادر به انجام حرکتهای مختلف نیست لنزهای موسوم به پی سی طراحی و ساخته شده است.این لنزها دو تکه ای هستند که قسمت جلویی آن بر روی قسمت دیگر می لغزد و به این ترتیب بر روی پرسپکتیو تصویر تاثیر می گذارد.هنگام کار با این لنز بدنه دوربین را با سطح مورد عکسبرداری به صورت موازی نگه دارید سپس لنز را حرکت دهید بدیهی است در این صورت قسمت بالای موضوع در تصویر دیده نمی شود امابا تغییر حالت لنز میتوان قسمت بالای موضوع را در کادر گنجانید و پرسپکتیو صحنه را تعدیل کرد.
لنزهای پی سی فواصل کانونی مختلف دارد.
لنزهای زوم
فاصله کانونی متغییر دارند در واقع میتوان گفت لنز زوم مثل چندین لنز عمل میکند.
لنزهای زوم بیشتر در عکاسی مستند و خبری که سرعت عمل عکاس زیاد است کاربرد دارد.لنز زوم عکاس را از حمل چندین لنز معاف میکند. در دوشکل تک حلقه ای (حلقه فوکوس و دیاف یکی است) و دو حلقه ای (حلقه فوکوس و دیاف جدا از هم) ساخته میشوند.
لنزهای آیئنه ای
لنزهای بسیار قوی هستند.فاصله کانونی این لنزها از 500 میلی متر بیشتر است.از دیگر مشخصات این لنزها زاویه دید بسیار محدود و درشت نمایی زیاد تصویر آنها ست.این لنزها فاقد دیافراگم هستند اما مقدار روشنایی آنها براساس دیافراگمی مشخص محاسبه و بر روی دهانه لنز قید شده استو لازم است عکاس براساس آن دیاف,سرعت شاتر مناسب را انتخاب کند.
لنزهای آینه ای نقاط نورانی تصویر را به صورت دایره های توخالی آشکار می سازد که از این طریق می توان تصویرهای آنها را شناسایی کرد.
سلام
بعد از این دلم میخواد فقط واسه عشق واقعیم بنویسم, البته با کمک شما عزیزان.
کلمه «فتوگرافی» که در فارسی آن را عکاسی می‌خوانیم، از ترکیب دو لغت یونانی ((φωτογραφ?α (fotografia) پدید آمده‌است. فتو از کلمه "Phos" به معنای نور و گرافی از لغت "Graphi" به معنای نگارش؛ یعنی نوشتن با نور.
عکاسی به مفهومی که ما امروزه با آن آشناییم، توسط یک فرد کشف نشده‌است، بلکه نتیجه تلاش بسیاری از شیمیدان ها است. آغاز آن به سال 1727 میلادی برمی‌گردد. در آن سال شولز مشاهده کرد که مخلوطی از نیترات نقره و گچ در مقابل نور، تیره میشوند. در دهه 1830 یک فرانسوی به نام لویی واگر تصادفا کشف کرد که برای ظهور یک تصویر، میتوان از یک ورقه مسی پوشیده شده از نقره که به وسیله بخار ید حساس شده باشد، استفاده کرد.
پیدایش عکاسی به اتاق تاریک بر می‌گردد. اتاق تاریک را در قرن 11 میلادی فردی مصری به نام حسن بن هیثم ساخت که در اروپا به آن کامرا آسکورا می گفتند. در حقیقت اتاق تاریک منجر به پیدایش عکاسی و دوربین عکاسی شد. اتاق تاریک عبارت از اتاقی است بی هیچ پنجره. هیچ نوری به آن راه ندارد مگر از طریق روزنه ای که بر یکی از دیوارهای اتاق تعبیه شده. تصاویر یا چشم‌اندازهای روبروی روزنه به صورت وارونه بر دیوار روبرویش بازتاب می‌یافت.بعدها این اتاق تاریک در ابعاد کوچکتر تبدیل شد به دوربین عکاسی. یعنی در برابر روزنه‌ای که وجود داشت ماده حساس به نور قرار می‌دادند تا تصاویرباز تابش یافته ثبت و ضبط شوند.
نخستین باریک دانشمند فرانسوی به نام ژوزف نیسفور نیس (joseph Nicephore Niepce) در سال 1822 میلادی موفق به ثبت اولین عکس تاریخ شد(از یک مزرعه). او با قرار دادن یک صفحه فلزی قیر اندود در یک جعبه تارک از جلوی پنجره تصویر پشت بام را ثبت کرد در آن زمان صفحه عکس به مدت 8 ساعت تحت تابش نور آفتاب قرار داشت.
در سال 1840 میلادی یک انگلیسی به نام فاکس تالبوت با اختراع صفحات نگاتیو که می‌شد از روی آن بارها تصویر پوزیتیو چاپ کرد. گام بزرگی در پیشرفت عکاسی برداشت. این اختراع هنوز پایه واساس فیلمهای عکاسی جدید است.
عکاسی در ایران
3 سال پس از پیدایش عکاسی این هنر-صنعت در دسامبر 1842 به ایران وارد شد. ناصر الدین شاه به این فن علاقه فراوانی داشت و خود نیز عکاسی می‌کرد.البته هنوز آن زمان به سلطنت نرسیده بود.
ناصر الدین شاه را از جمله اولین عکاسان ایرانی می دانند. آنچه از یادداشت های شخصی او به دست آمده نشانگر آن است که وی با روش های علمی و فنی عکاسی و طرز کار دوربین های مختلف آشنا بوده و اغلب ، از دوربین های بزرگ با سه پایه استفاده می کرده است .
قدیمی ترین عکس های ناصر الدین شاه عبارتست از پرتره ای که از خودش گرفته و پرتره ای تمام رخ ازمادرش. با توجه به قدیمی ترین عکس های موجود درآلبوم کاخ گلستان، می توان نتیجه گرفت که در آن زمان در باریان خود عکاسان چیره دستی بوده اند؛ برای نمونه آقا رضا از پیشخدمتان مخصوص شاه که عکاسی را در دارالفنون فرا گرفته بود، به مقام نخستین عکاس باشی دربار منصوب رسید.
مهم ترین قسمتهای یک دوربین عکاسی
1.لنز : با مجهز شدن اتاقک تاریک به عدسی محدب تصویری شفافتر و روشنتر در اتاقک تاریک به دست آورد این مسئله اهمیت لنزها را برای ایجاد تصویری واضح و روشن در دوربین آشکار می سازد.
بر روی دهانه هر دوربین اطلاعاتی از قبیل: نام لنز,کارخانه سازنده,فاصله کانونی,قدرت روشنایی یا حداکثر گشادگی دیافراگم,شماره ردیف و اندازه دهانه لنز درج شده است که در شناسایی لنزها بسیار با اهمیت است.
قدرت روشنایی یا حداکثر گشادگی دیافراگم عبارت است از مقدار نوری که از خود(لنز) عبور میدهد این مقدار با اعداد خاصی مانند 1:1,1:1/2,1:1/4,1:1/8,1:2و... مشخص می شوند. روشن ترین لنز 1:1 است یعنی در این لنز عدسیهای بسیار مرغوبی به کار رفته که می تواند تقریبا تمام نور موجود را از خود عبور دهد.
هر قدر عدد بزرگتر شود لنز از قدرت روشنایی کمتری برخوردار است از طرفی قدرت روشنایی لنز با بازترین درجه دیافراگم آن برابر است.
2. وسایل تنظیم نور : شاتر, دیافراگم و نور سنج
شاتر زمان نوردهی و دیافراگم شدت نور دهی را کنترل میکند و نور سنج نیز تعادل لین دو عامل را که منجر به رسیدن نور کافی به فیلم می شود را محاسبه می کند.
3.منظریاب
4. تعویض گر فیلم
5.اتاقک تاریک
6.کنترل شمارشگر فیلم
انواع لنز
1 .لنز نرمال
با فاصله کانونی نرمال تقریبا زاویه دید مشابه به زاویه دید موثر چشم انسان دارد...هنگام کار با این لنز هیچ گونه اغراقی در تناسب اندازه ها وجود ندارد.
از جنبه کاربردی تصاویری که با لنز نرمال به دست می آید با واقعیت فیزیکی و تناسبات موجود بین اجسام نزدیکتر است,لذا اگر قرار است که رویکردی واقع گرایانه به موضوع داشته باشیم باید از لنز نرمال استفاده کنیم. تصاویر حاصل از لنز نرمال در بیننده نوعی تعادل ایجاد میکند,چنین قابلیتی می تواند در القای تعادل موضوع عکاسی شده موثر واقع شود...همچنین استفاده از این لنزو تصاویر بدون اغراق حاصل از آن رابطه ی بی واسطه با بیننده ایجاد میکند و در وی اعتماد و صمیمیت به وجود می آورد.معمولا در عکاسی مستند از این لنز استفاده می شود.
2.لنز تله
لنزهای که فاصله کانونی آنها بیشتر از لنزهای نرمال است.با افزایش فاصله کانونی جثه لنز بزرگتر شده از زاویه دید کاسته میشود.این لنز نسبت به لنز نرمال فضای محدودتری از صحنه را عکسبرداری می کند, در نتیجه بزرگ نمایی تصویر افزایش می یابد.رایج ترین کاربرد این لنز برای عکسبرداری از فواصل دور است.همچنین لنز تله پلان های تصویر را در هم می فشاند و ازدحام و تراکم را در تصویر به وجود می آورد.
3.لنز واید
پایان بخش اول
انواع دوربین براساس اندازه
1.دوربین های قطع بزرگ: عکس بصورت وارونه و چپ به راست
2.دوربین های قطع متوسط: عکس چپ و راست
3.دوربین های قطع کوچک ( حرفه ای ) دارای آینه 45 درجه هستند
4.دوربین های مینوکسی: که کارگاهان معمولا استفاده میکنند. دوربین های مینوکس در فیلم های جیمزباندی و سایر فیلم های جاسوسی شهرت یافتند.
طبقه بندی دوربین ها براساس کاربرد
1. پانوراما
عکاسی پانوراما ممکن است چندین تعریف داشته باشد، اما برای ما، آن نوعی از عکاسی است که در آن عکسهایی با زاویه دید بسیار عریض گرفته می شود. این زاویه دید عریض که درباره آن صحبت می کنیم ، زاویه دید عریض عمومی نیست، بلکه بزرگتر از میدان دید بشری (حدود 75 درجه) می باشد. این ، یک اتفاق رای بین کسانی است که عکسهای پانوراما را خلق می کنند. در حقیقت تعریفی رسمی وجود ندارد که به ما بگوید این زاویه عریض و آن پانوراماست.
2. استریو : برای خلق عکاسی سه بعدی( برای کسای که علاقمندند http://3dp.blogfa.com/ )
3. هوایی( اینم یه عکس هوایی از شهر زیبای همدان)
4.زیر دریایی
